ԱՆՍՊԱՍԵԼԻ ՓՈԹՈՐԻԿ

 

Գեղեցիկ չէր , ես էլ գերված – տարված չէի:

Կար պաղ գինի միայն ու նույնքան պաղ զրույց:

Ո՛չ ես, ո՛չ էլ ինքը սիրահարված չէինք,

Ո՛չ էլ խոսում էինք հիմար սիորւց:

Հետո ... ինչպես եղավ ... ու տաքացա՛վ գինին,

Ու տաքացավ խո՛սքը , ու ... տաքացա¯վ :

Ինչքան խմեցի ես ` ասաց «անու¯շ լինի»,

Ինչքա՛ն խմեցի ես ` այնքան գեղեցկացա՛վ,

Այնքա¯ն գեղեցկացավ, որ չեմ հիշում հիմա,

Թե մինչև այդ ինքը իր ինչի՞ն էր նման...

Հետո ,երբ դուրս ելանք ,թվաց, թե նա

Շրջազգե՛ստ չի հագել,այլ ` փոթորի¯կ:

Հետո ... փոթորիկն այդ տեղափոխվեց իմ մեջ ,

Հետո ... թոփորիկն այն փոխանցեցի նրան`

Իմ մատների միջով – միջոցով իր թևի :

Հետո... փոթորիկն այդ մեզ երկուսիս քշեց,

Թավագլոր տարավ չգիտեմ ուր,

Բանալիով ջարդեց ինչ – որ մի դուռ ,

Եվ քանի որ արդեն հոգնած էր շատ `

Փոթորիկը պառկեց մահճակալին,

Հսկա¯ փոթորիկը նեղլի՛կ մահճակալին,

Որպեսզի մի փոքր հանգստանա ...

Հանգստացավ ,երբ որ ... առավոտն էր բացվում ...

Հիմա , կանգնած այդ նույն մահճակալի դիմաց,

Փոթորկի հետքերն եմ զննում ու տնտղում `

Ո՛չ անկողնու վրա , այլ իմ ներսո¯ւմ : Հիմա

Մինչև ծունկս խրված ինքս իմ մեջ `

Ինչպես ծառը ` հողում,

Ես ճոճվում եմ տեղում :

Մեջս սկսում են արմատ ձգել

եվ ծառայի՛ն մտքեր , ծառի՛ մտքեր:

Ու ես ծառի նման չեմ կարենում լքել

Այն տեղը, ուր տնկված եմ:

Հիմա ինչպե՞ս պոկեմ ,

Ինչպե՞ս ինքս պոկեմ ինձ ինձանից

Ու վեր կենամ գնամ .

Քայլող ծառի՞ նման ...

(«Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին» շարքից)