XXXVIII
Արևմուտքը ահաՌ. ՌՈԼԱՆ
Արևմուտքը ահա... Ուր մարում է լույսը,
Ուր մարում է հավետ արեգակը լուսե,
Ուր խավարը մթին իր շղարշն է հյուսել,
Ուր մեռնում է կյանքի վերջին, վերջին Հույսը:
Արևմուտքը ահա դեղին փայլ է հագել,
Որպես մահվան պատան փայլն է հագել ոսկու,
Երբ բորբ Արևելքում նոր արև է ծագել,
Երբ բորբ Արևելքը, որպես ահեղ սոսկում
Պարզել է դեպի վեր սեղմած բռունցքը իր,
Ահեղ բռունցքը իր՝ աշխարհներ կործանող,
Իր անամպ երկնքում աստղերի բույլ ցանող...
Մեռնում է մեռնողը և՛ ոխով, և՛ ցավով,
Սաստում է ծնվողի բռունցքը հաղթական,
Որ սոսկումով մեռնի մեռնող ուժի արքան...