XXIII

Գիշերային այս ուշ ժամին, ես ունկնդիր հողմերին,

Հոգիս ձեռքն իր պարզած նրանց, սիրտս՝ իր սիրտը տված,

Միտքս՝ լեզվիս ծայրին աննյութ շղթաներով կըծկըված,

Իր ողջույնն է հղում համայն աշխարհի չորս կողմերին:-

Այնտեղ, ուր որ չարքաշ կուլին ճակտից քրտինք է քամում,

Նեգրը հյուղում խոտն է եփում՝ զավակներին կերակուր,

Հնդիկն, արաբը սևամորթ հանք են հանում աննկուն,-

-Վրե՛ժ, եռա՛ ու մոլեգնի՛ր որպես լավա, խենթ սամում...

Այնտեղ, ուր որ Ազատության մանուկն է հար խոշտանգվում,

Ուր կարիքն է թագավորում, սովը՝ տներն է լիզում,-

-Հատուցման ժա՛մ, հասի՛ր, խեղդի՛ր տերերին - քո սահանքում:

Այնտեղ, ուր որ արեգակը հուր է թափում ու կիզում,

Փլվի՛ր, երկինք - կայծակնահար և խորտակվիր դու՝ երկիր,

Որ կարմրասիրտ Հոկտեմբերը նոր աշխարհում փոթորկի...