Պարույր Սևակ

Показаны сообщения с ярлыком Երբ կարդան տողերս. Показать все сообщения
Показаны сообщения с ярлыком Երբ կարդան տողերս. Показать все сообщения

XXX


Սիրելի Սուսաննային՝
սիրով


Երբ կարդան տողերս, կկարծեն, թե շատ եմ շռայլ,
Առատ են ձոներս քեզ և շատ եմ ձոնում «սիրով»,
Եվ իմ շռայլության հանդեպ, կասեն, լուռ է սիրող
Սիրտըդ, համր է կանչիս և լուսո հանդեպ իմ մռայլ:

Չէ՞ որ, կասեն, պոետն է միշտ զեղումներով շվայտ,
Զգայաբարի զույգ ոտներով ամենուր թառած,
Եվ սիրով, ոնց սերը կաթի,- հազար սրտի վրա սառած.
Այդ ամենը, իհարկե, ճիշտ է, և բնավ զրպարտանք չէ այդ:

Ես երջանիկ եմ, որ ունեմ միջոց սիրտս տալու,
Որ հազար այլ սրտեր դիտեն նրան սիրով, ոխով,
Սակայն ինչպե՞ս հայտնես դու սերդ, առանց ժպտալու...

Եթե նրանք իջնեն սրտիդ խորքերը խո՜ր, անպա՜րփ,
Սիրուս տաճարի քուրմ, հավետ մաքրամաքուր իմ քույր,
Կըզգան, թե որքա՜ն եմ ժլատ, դեռ որքա՜ն եմ պարտ...