ԻՍԿ Ի՞ՆՉ ԱՆԵՆՔ

Ես տեսնում եմ՝ չես հավատում ո՛չ իմ, ո՛չ քո անցյալին.

Մեր հարուստը՝ աչքիդ աղքատ, կեղծ է թվում պանծալին:

Դու կարծում ես, որ ամե՜ն ինչ, ո՜ղջը սուտ էր մեր միջև,

ճիշտ էր միայն երկար ճամփան՝ լիքը փշեր ու խճեր: 

ճիշտ էր միայն սպասումը, որ և անցավ ապարդյուն -

Իզուր էին մեր սրտերը սպասումից թպրտում:

ճիշտ էր միայն արբեցումը այն սին բախտով, որ եկավ,-

Նա ոսկի չէր, այլ ոսկեզօծ, հետո՝ պղինձ, վերջը՝ կավ...

Ես տեսնում եմ՝ չես հավատում դու անցյալին իմ ու քո,

Չես հավատում ու չես տարվում նաև դու մեր գալիքով:

Չես հավատում, թե նա կգա, թե կլինենք բախտավոր,-

Քեզ ամե՜ն ինչ փուչ է թվում և ամեն ինչ՝ ախտավոր:

Քեզ թվում է, որ մենք իզու՜ր հանդիպեցինք մեկմեկու,-

Ո՛չ մեր սրտում՝ երջանկություն, ո՛չ մեր կյանքում՝ մեծ բեկում...

Իսկ ի՞նչ անենք, ո՞նց բաժանվենք, երբ սրտերը իմ ու քո

Թե սիրով էլ չեն շղթայված, գեթ կապված են տանջանքով... 

(«Նույն Ճամփով» շարքից)