ՀՈՐԴՈՐ

 

Դիմավորեցեք... կասկա՜ծը: Նա է

Թակում ձեր դուռը:

Նա է, հենց ի՛նքը:

Դիմավորեցեք և մի՛ վախեցեք.

Ես նրան արդեն ընդունել վաղո՜ւց

Եվ մինչև անգամ ճամփել եմ կրկին:

Դիմավորեցեք նրան ծիսաբա՜ր՝

Նոր ու հնօրյա Տերընդառաջո՛վ՝

Ձեր իսկ կրծքի տակ վառելով խարույկ.

Որպեսզի... եթե ընդմիշտ չչքվի,

Ապա գեթ ճեղքվի մութը ձեր հոգու:

Դիմավորեցեք նրան գեթ հիմա՛,-

Ես նրան վաղո՜ւց ճամփել եմ արդեն:

Դիմավորեցեք... կասկա՜ծը: Ես իր

Ո՛չ մունետիկն եմ, ո՛չ էլ մարգարեն:

Իր երախտապարտ փրկյա՜լն եմ ես լոկ:

Դիմավորեցե՛ք, քանզի ամենքիս

Լոկ հավա՜տք է պետք, ո՛չ հավատալիք:

Լոկ հավա՜տք է պետք, ո՛չ հավատալիք...

11.II.1963թ.

Երևան

28.VIII.1965թ.

Չանախչի

(«ԱՍՏԾՈ ՔԱՐՏՈՒՂԱՐԸ» շարքից)