ՁՅՈՒՆԸ

Սիրում եմ ես ձյունը:

Սիրում եմ ես ձյունը,

Երբ որ նա իջնում է 

Անտես երկինքներից այս մայթերին,

Եվ մեծաքա՜յլ , դանդա՜ղ դու շրջում ես,

Ինքդ էլ չիմանալով անրջում ես

Այն, ինչ կյանքում վեհ է և անթերի:

Սիրում եմ ես ձյունը:

Երբ որ նա իջնում է,

Դու հիշում ես հանկարծ 

Անցած տարիներիդ խայտանքը մանկական,

Եվ քաղցրորեն սիրտըդ քեզ տանջում է:

Դու հիշում ես հանկարծ

Երբե՜ք չմոռացված այն աղջըկան,

Որի թարթիչներին իջած ձյունը

Լսելի է դարձրել սրտիդ բաբախյունը…

Սիրում եմ ես ձյունը:

Երբ որ նա իջնում է,

Ինքդ էլ չիմանալով՝ անրջում ես,

Որ գալիքը, վաղը, որ ապագան

Քեզ չտեսած անգամ՝Ճանաչում է:

Եվ հաճույքից սիրտըդ խենթորեն ուռչում է.

Քաղցր է թվում, որ դու

Այս կյանքում չես ծնվել օրապակաս,

Որ ապրո՛ւմ ես, որ կա՛ս,

Որ շնչո՜ւմ ես…

Սիրում եմ ես ձյունը:

Սիրում եմ ես ձյունը,

Երբ որ նա իջել է,

Երբ իջել է նաև լռությունը,

Եվ մեծաքա՜յլ, դանդա՜ղ, լո՛ւռ շրջելով,

Դու զգում ես նրա 

Փխրունության վրա

Քո մարդկայի՜ն մարմնի ծանրությունը... 

II.1955թ.

Մոսկվա