Պարույր Սևակ

Показаны сообщения с ярлыком ՄՈՍԿՈՎՑԻՆ. Показать все сообщения
Показаны сообщения с ярлыком ՄՈՍԿՈՎՑԻՆ. Показать все сообщения

ՄՈՍԿՈՎՑԻՆ


-«Սովորական բան է, մանրուք է սա»,- արագ
Պիտի ասի իսկույն
Նա, ով գեթ մի օրով այս քաղաքն է մտել:

Այո՛, մանրուք է սա,
Սովորակա՜ն այնքան և հասարա՛կ,
Որ կարող ես անգամ չնկատել:

Այսպես՝
շտապում ես և կամ ման ես գալիս
(Անկարևոր է սա, երկրորդական):
Եվ դու թուխ ես, ինչպես մի հնդկական Վալի,
Եվ աչքերդ շեղ են՝ կիրգիզական:
Եվ աչքերդ սև են - սև խաղողի հատիկ,
Բերանդ է ընդգծված՝ ինչպես արաբ,
Քիթըդ ուղիղ, ասես ֆրագմենտ է անտիկ,
Եվ դու ման ես գալիս քո ժամերին պարապ:

Հանկարծ դեմից, կողքից,
Միշտ «ներեցեք» խոսքով,
Մեկը դիմում է քեզ
և դու կանգ ես առնում:
Նա շեկ մազեր ունի,
ասես զօծված ոսկով,
Աչքեր՝ կապո՜ւյտ-կապո՜ւյտ,
Բիլ երկինքն է կարծես այնտեղ անդրադառնում:

-«Խնդրեմ ասեք, ընկեր,
Ո՞նց կարող եմ ընկնել»...
Եվ նա տալիս է քեզ մի փողոցի անուն,
Ասենք Նիկիտսկու և կամ Կոլորովի:
Եվ հարցնողի մտքով գեթ մի վայրկյան
Չի էլ անցնում անգամ,
Որ դու մոսկովցի չես:
Բոլորովի՜ն:

Ռուս է ոտից-գլուխ,
Գուցե և մոսկովցի,
Ռուս է Ռյազանից,
Դոնից
կամ Վոլգայից,
Եվ կանգնեցնում է նա, հարցնում է - հասկացի՜ր -
Մոլդավացուց,
օսից,
չուկոտացուց,
հայից:

Եվ չի անցնում մտքով
Ոչ մի վայրկյան անգամ,
Որ ում դիմել է նա
Թե նման չէ ռուսի,
ուրեմն մոսկովցի չէ: 

Սա մանրուք է, անշուշտ, սովորակա՜ն այնքան,
Որ պոետի մտքով չի էլ անցնի անգամ
Նստել ու երգ գրել...

Երգ չի սա է՛լ, օ չէ՜:
Սա հենց այն է, ինչով Մոսկվան Մոսկվա մնում,
Ինչով նա հաղթում է և ինչով նա հիմա
Ազնիվ մարդկանց սրտում,
երկրագնդում համայն
Այն անխորտակ,
անտակ,
խոր հավատն է ծնել,
Որ գալիք է Մոսկվան ողջ աշխարհի համար
Եվ իսկական բոլոր ազնիվ մարդիկ այնտեղ՝
Վաղվա մոսկովցիներ...

25.I.1952թ.
Մոսկվա