ՎԵՐՋԻՆ ՍՓՈՓԱՆՔ

Իմ տված ցավից

Դու լաց ես լինում,

Իսկ ես` ամոթի՛ց`

Տաք-պաղ քրտնում եմ:

Ի՜նչ ասեմ հիմա:

Գեթ մխիթարվի՛ր,

Որ նույն համն ունեն

Քրտինք ու արցունք...

19.IV.1959թ.

Մոսկվա

(«Նույն հասցեով» շարքից)